ba

n.

1. Heyrət və təəccüb bildirir, yaxud birdən bir şey yada düşdükdə deyilir. Ba! Sən hara, bura hara! Ba! Bu haradan çıxdı? – <Ağa Kərim:> Ba! Bir adam fikrimə düşdü, əgər razı ola. M. F. A.. // Bəzən söylənilən bir şeyi dinləyənə təsdiq etdirmək üçün sual yerində işlənir – doğrudanmı? doğrumu? Bu gün ölməmiş ölümdən qurtardım. – Ba? – Nə xəbər var, Məşədi? – Sağlığın. – Az, çox da yenə? – Qəzet almış Hacı Əhməd də. – Ba! Oğlan, nə mənə? M. Ə. S.. ba, bə. Təkrardan ibarət olan mürəkkəb sözlərdə bitişdirici ünsür; məs.: adbaad, qapıbaqapı, qolbaqol, şəhərbəşəhər, kəndbəkənd və i. a.